Convertibiliteit van een valuta

In het onderstaande document is uitgelegd wat de rol van de Centrale Bank van Suriname is:
WAT IS DE ROL VAN EEN CENTRALE BANK

Inleiding
Historisch danken kasreserveregelingen hun ontstaan aan bedrijfseconomische overwegingen. Kasreserves werden aanvankelijk immers aangehouden ter voorkoming van liquiditeitsproblemen bij banken. Maar in de loop van de jaren hebben kasreserveregelingen in belangrijke mate een monetaire functie gekregen. Kasreserveregelingen zijn namelijk instrumenten van monetair beleid, evenals kredietplafonnering, discontopolitiek, openmarktpolitiek en valuta-interventie. Vanaf de tachtiger jaren is het gebruik van kredietplafondregelingen door centrale banken in zowel ontwikkelde als ontwikkelingslanden steeds meer teruggedrongen ten gunste van kasreserveregelingen en openmarktpolitiek. De verschuiving kan geplaatst worden in het licht van een gewijzigde financiële tijdgeest. Hierbij kan worden gedacht aan zaken als liberalisering, hervorming, internationalisering, integratie en innovatie binnen het financiële gebeuren. Dergelijke ontwikkelingen noodzaken tot het hanteren van aangepaste instrumenten, wil een centrale bank de effectiviteit van haar monetair beleid waarborgen.

Lees meer: De kasreserveregeling in Suriname

Inleiding
Suriname is sedert november 1997 officieel lid van de Islamic Development Bank (IsDB)[1]. Er bestaan verschillende opvattingen over de functie en plaats van de IsDB in ons ontwikkelingsproces. De opmerking van een journalist dat financiering van de IsDB goedkoop zou zijn, was voor mij aanleiding tot het schrijven van onderstaand artikel om te pogen meer licht te werpen op deze instelling en haar in een juist perspectief te plaatsen.

Lees meer: Relatie Suriname – Islamic Development Bank

Inleiding
Het Waarborgfonds Motorverkeer is het Fonds waar u elke keer als u uw verplichte WAM- verzekering betaalt een kleine bijdrage aan geeft. De bijdrage is opgenomen als een toeslag op het verzekeringsbewijs. Dat is niet bij een ieder bekend.
Er bestaan verder heel wat misvattingen over het Fonds. Een veel gehoorde klacht is “dat het Fonds niet uitbetaalt”. Dat klopt alleen voor die gevallen waarbij het Fonds inderdaad niet tot uitbetaling kan overgaan, omdat een claim niet aan de wettelijke vereisten voldoet. Maar daarover straks meer.
In mei 2004, toen de WAM-verzekeringen uiterst actueel waren, stond in een redactioneel artikel van een lokale krant te lezen “dat het Waarborgfonds gevestigd is in een gebouw zonder ramen en deuren”. Het gebouw aan de Prins Hendrikstraat, waarin het Fonds is gehuisvest, is eigendom van het Fonds. Een groot deel van het gebouw is verhuurd aan het Ministerie van TCT.
Gezien deze misvattingen en andere, zal in dit stuk kort worden ingegaan op het Waarborgfonds en zijn werking.

Lees meer: Het Waarborgfonds Motorverkeer

Inleiding

Steeds meer landen, ondernemingen, financiële instellingen en andersoortige entiteiten maken in toenemende mate gebruik van internationale kapitaalmarkten voor de financiering van hun economische activiteiten. Teneinde inzicht te verkrijgen in de prijs waartegen fondsen op de internationale kapitaalmarkt kunnen worden aangetrokken, is de toekenning van een credit rating een noodzakelijke voorwaarde. De internationale markt voor credit ratings wordt gedomineerd door voornamelijk Standard & Poor’s (S&P), Moody’s Investors Services (Moody’s) en Fitch Ratings Ltd. (Fitch). Suriname heeft ook van deze ratingbureaus credit ratings toegekend gekregen. Dit artikel verschaft enige informatie over credit ratings, waarbij de nadruk wordt gelegd op landen credit ratings.

Lees meer: Landen credit ratings

Een kritische beschouwing

Inleiding
Na het ter ziele gaan van de in 1968 opgerichte Caribbean Free Trade Association (Carifta) werd de Caribbean Community (Caricom), bij Verdrag van Chaguaramas in 1973, opgericht door Guyana, Barbados, Trinidad & Tobago en Jamaica. Enige tijd later traden de andere voormalige Engelse koloniën en Montserrat toe. Een integraal en centraal onderdeel van de Gemeenschap vormde de Common Market. Bahamas trad in 1983 toe tot de Gemeenschap, maar niet tot de Common Market. Suriname trad op 4 juli 1995 als 14^de lid toe tot de CARICOM. De effectuering van Suriname’s toetreding tot de gemeenschappelijke markt vond plaats op 1 januari 1996. Haïti werd in 2002 volledig lid^[1]. Haïti en Suriname zijn de enige niet Engelssprekende landen binnen de Caricom en de enige niet behorende tot het traditionele interpersoonlijk verkeersgebied binnen de regio.
De Caricom heeft zich steeds gericht op het stimuleren van de samenwerking op functioneel gebied en op economische integratie, waarbij aan de Common Market (CM) een essentiële rol werd toebedacht. De basis van de CM was de afschaffing van invoerrechten voor goederen van Caricom “origine” en de toepassing van de Caricom External Tariff (CET)^[2], een gemeenschappelijke buitenmuur dienende als bescherming tegen landen buiten de Caricom. Tevens voorzag het Verdrag in de coördinatie van het buitenlands beleid van de lidlanden. Het Caricom beleid droeg toen het karakter van “inward regionalism”.

Lees meer: Caribbean Single Market & Economy

Inleiding
In historische tijden bevatten de in omloop zijnde munten met een hoge nominale waarde[1] ook een grote samenstelling aan edele metalen, zoals goud en zilver. Dit was heel erg handig, aangezien men zijn rijkdom met zich meedroeg in een vorm die onder alle omstandigheden en overal geaccepteerd werd. Deze eigenschappen gaven de munten hun defacto status van “wettig betaalmiddel”. Gouden en zilveren munten werden eveneens geaccepteerd in verschillende landen en in veranderende politieke klimaten. Daarnaast waren zij bestand tegen inflatie en konden zij begraven worden in tijden van oorlog of bij het toeslaan van rampen.
Speciaal in tijden van crisis, zoals oorlog of hoge inflatie, werden munten op grote schaal opgepot als gevolg waarvan een tekort ontstond voor de dagelijkse circulatie. Het antwoord was het produceren van meer munten, maar teneinde dat te doen zou de Overheid de goud- en zilverschatkist moeten leeghalen. Indien de Staat echter het goud en zilver zou willen gebruiken om de oorlog te financieren, buitenlandse schulden te betalen of om inflatie tegen te gaan, zou het niet geschikt zijn om de schatkist aan te spreken. Maar als dit wel gebeurde, werden de munten onmiddellijk uit de actieve omloop gehaald door een zeer verontruste bevolking.
Daar het oppotten van munten niet populair was bij overheden, werd besloten om de munten te vervangen door iets dat de moeite van het oppotten niet waard zou zijn. Iets met nauwelijks enige intrinsieke waarde[2], waardoor de kosten gepaard gaande met de produktie hiervan laag zouden zijn.

Lees meer: Het noodgeld van Suriname

Surinaams volk gefeliciteerd

De Surinaamse Dollar:
Doelstellingen en waardevastheid

Inleiding
Suriname heeft op 1 januari 2004 een ingrijpende verandering ondergaan in zijn geldstelsel. De regering en de Centrale Bank van Suriname (CBvS) hebben de Surinaamse gulden (SRG) als munteenheid vervangen door een nieuwe munteenheid genaamd “dollar”[1]. Bij de omschakeling zijn alle in SRG uitgedrukte bedragen gedeeld door een factor 1000 m.u.v. de munten[2] en de muntbiljetten[3]; deze hebben hun nominale waarde behouden. De SRG bank-[4] en muntbiljetten waren tot en met 31 mei 2004 geldig als betaalmiddel doch als uitdrukkingsvorm van de Surinaamse dollar (SRD). Hierna bestond geen mogelijkheid om de muntbiljetten te verwisselen, terwijl de bankbiljetten na 31 mei 2004 nog dertig jaar alleen bij de CBvS verwisseld kunnen worden. Daarbij kan er vooraf en onderzoek worden ingesteld en worden kosten in rekening gebracht.
In dit artikel wordt ingegaan op de doelstellingen van de omschakeling op de SRD en het behoud van de waardevastheid ervan.

Lees meer: De Surinaamse Dollar