De Kasreserveregeling in Suriname Recente ontwikkelingen
Inleiding
Historisch danken kasreserveregelingen hun ontstaan aan bedrijfseconomische overwegingen. Kasreserves vormen namelijk een buffer voor mogelijke liquiditeits- en solvabiliteitsrisico’s van banken. Naast het prudentieel oogmerk, hebben kasreserveregelingen in de loop der jaren een monetaire en liquiditeitsmanagementfunctie bijgekregen. Een kasreserveregeling als instrument van monetair beleid beoogt het uitzettingspotentieel van banken en daarmee geldcreatie in de economie te reguleren met het groter doel om inflatie te beïnvloeden. Bij gebruik van kasreserves voor liquiditeitsmanagement wordt aan de banken toegestaan om een deel van hun verplichte kasreserves aan te wenden voor korte-termijn liquiditeitsbeheer teneinde de volatiliteit van de korte-termijn rente te beperken. De banken moeten dan hun kasreserves gemiddeld over de aanhoudingsperiode op het vereiste peil houden.
Bij kasreserveregelingen gaat het om administratieve voorschriften vanwege de centrale bank welke de banken verplicht kasreserves in de vorm van kasmiddelen en/of tegoeden bij de centrale bank aan te houden. Deze staat in een zekere verhouding tot de stand of de groei van bepaalde posten op hun balans. De technische vormgeving van de regeling vertoont evenwel verschillen tussen landen. In Suriname hebben wij een duaal kasreservesysteem, namelijk de kasreserveregeling voor het Surinaams valutabedrijf (de SRD-kasreserveregeling) en de kasreserveregeling voor het vreemde valutabedrijf (de VV-kasreserveregeling), elk met een eigen doel.