Met Kelten wordt een verzameling volkeren en stammen aangeduid die gedurende het millennium v��r het begin van onze jaartelling en de eeuwen daarna een Keltische taal spraken. Hun voorouders verspreidden zich vanuit een kerngebied in Centraal Europa zowel in westelijke als oostelijke richting. Rond het begin van onze jaartelling bevolkten Keltische stammen de Britse Eilanden, Galli�, het Iberisch Schiereiland en delen van Midden Europa en de Balkan. De Keltische talen behoren tot de Indo-Europese taalfamilie.
De Keltische vondsten werden aangemeld bij de gemeentelijke archeologische dienst van Maastricht. Hierop volgend meldden diverse andere detectoramateurs ook hun muntvondsten van deze locatie: de teller stond opeens op een totaal van 24 munten! Deskundige op het gebied van Keltische samenlevingen professor dokter Nico Roymans van de Vrije Universiteit Amsterdam werd prompt ingelicht hierover en er werden afspraken gemaakt om de akker waarin de munten zich bevonden verder te onderzoeken middels archeologisch onderzoek.
De kernvragen bij het archeologisch onderzoek waren: betreft het hier de resten van een muntschat en zo ja, wat is de archeologische context van de schat. Een muntschat zou bijvoorbeeld binnen een nederzetting begraven kunnen zijn, maar ook ter plekke van een cultusplaats of een grafveld in de bodem kunnen zijn achtergelaten.
Samen met archeologen van de Vrije Universiteit Amsterdam en enkele detectoramateurs voerde de gemeente in oktober 2008 een kleine opgraving uit op de betreffende locatie. Een vlak van ongeveer 15 bij 30 meter werd zorgvuldig onderzocht. Hierbij werden inderdaad de resten van een muntschat aangetroffen!
De
schatvondst telt in totaal 109 munten en bestaat uit twee verschillende
munttypen: 39 goudstukken die worden toegeschreven aan de Eburonen en 70
zilveren �regenboogschoteltjes�, afkomstig van stammen uit het Rijngebied. De
Eburonen waren een volksstam waarvan het grootste deel ten tijde van Caesar
woonde tussen de �Maas en Rijn�, in gedeelten van het huidige Nederland, Belgi�
en Duitsland. De stam werd door Caesar volledig van de kaart geveegd.De gouden munten vertonen aan de voorzijde een triskeles of driebeen en op de keerzijde een paardje. Dit munttype wordt in het midden van de 1ste eeuw v��r Christus gedateerd op basis van het lage gewicht en goudgehalte en de associatie met andere late munten in de schatvondsten van Heers en Fraire (Belgi�).
Uitgaande van deze datering en hun spreiding over Zuidoost Nederland en Centraal Belgi� mogen de munten aan de door Caesar vermelde Eburonen worden toegeschreven. Onzeker is waar zij zijn geslagen. Afgaande op het huidige verspreidingspatroon mag primair worden gedacht aan de regio Tongeren/Maastricht. Het betreft hier derhalve een lokaal munttype.
De Rijnlandse �regenboogschoteltjes� tonen aan de voorzijde eveneens een driebeen en een piramide van ringen en puntcirkels aan de keerzijde. Aan de keerzijde bevinden zich tevens vaak kleine bijtekens van allerlei vorm. De munten zijn van zilver, doch steeds vermengd met wat goud. Sommige varianten lijken afkomstig uit het Duitse Hessen, met name de hoogteversterking (oppidum) op de D�nsberg. Andere varianten zijn vermoedelijk geproduceerd in het Nederlandse rivierengebied, wellicht door de Bataven. In de schat van Amby zijn alleen vroege varianten aanwezig die in het midden van de 1ste eeuw v��r Christus gedateerd kunnen worden. Deze munten zijn dus van elders �ge�mporteerd�.