VERZAMELEN III

Deze Moni Tori is het slotdeel van de serie betreffende het verzamelen van munten, bankbiljetten of andere numismatische voorwerpen.

Opbergen van de verzameling
Munten kunnen op verschillende manieren worden opgeborgen, afhankelijk van de behoefte van de verzamelaar. Een grote verzameling die weinig van zijn plaats komt (niet regelmatig opbergen in een kluis of meenemen op reis) komt het mooist tot zijn recht als de munten gerangschikt in laden liggen. De meest praktische oplossing bieden de zogenaamde muntkartonnetjes. Hier kunnen korte aantekeningen op gemaakt worden. Het voordeel van deze manier van opbergen is dat er betrekkelijk veel munten tegelijk gezien kunnen worden en dat men de munten in handen kan houden, waardoor ze beter bekeken en bestudeerd kunnen worden. Er zijn zowel houten als plastic muntkasten in de handel.
Vanzelfsprekend kan men ook zelf een ladenkast maken als de laden zelf maar niet van eikenhout zijn, omdat vooral zilveren munten daar snel in verkleuren of bruine stippen krijgen. Mahonie voldoet over het algemeen het beste. Voor de bekleding van de laden is fluweel of vilt het meest geschikt. Het nadeel van deze methode van opbergen is dat de verzameling betrekkelijk veel ruimte inneemt en niet gemakkelijk mee te nemen valt. Daarom kiezen veel verzamelaars voor het opbergen in albums.

Plastic muntenalbum en munt in munthouder met daarop beschrijving.

De beste methode hiervoor is de munten eerst in een munthouder te plaatsen (al of niet zelfklevend) en de munthouder dan in het vakje van het albumblad te steken. De kartonnen munthouder is aan beide zijden voorzien van een cirkelvormige uitsparing die door plastic afgesloten is. De munt is goed zichtbaar en stofvrij afgesloten. Een nadeel is dat de kwaliteit van de munt door het plastic heen niet altijd goed te bepalen is. Het is daarom verstandig om in gevallen van twijfel bij aankoop de munt uit te laten pakken. Ook moet men er zeker van zijn dat het plastic van een zeer goede kwaliteit is, omdat anders de munt zeer snel aangetast raakt.
Sommige musea bergen de munten het liefst op in papieren zakjes die rechtop in een doos geplaatst worden. Hierdoor nemen de munten zeer weinig ruimte in en de zakjes kunnen tevens als registratiekaart gebruikt worden. Het nadeel van deze methode voor verzamelaars is dat de munten zelf weinig toegankelijk zijn. Om een serie geheel te kunnen zien, zullen soms vele zakjes tevoorschijn gehaald moeten worden.
Bankbiljetten kunnen het beste in speciale albums opgeborgen worden, waarbij de biljetten in losse insteekbladen van zuurvrij papier geschoven worden, op dezelfde wijze als postzegels in een insteekalbum opgeborgen kunnen worden. Er bestaan ook bladen met plastic hoezen. Vanzelfsprekend moeten de hoogste eisen gesteld worden aan de kwaliteit van het plastic.
Een verzameling komt beter tot zijn recht en men beleeft er meer genoegen aan als deze goed geregistreerd wordt. Vooral grote verzamelingen worden zonder administratie onoverzichtelijk. Een particuliere verzamelaar kan goed uit de voeten met systeemkaarten. Hierop kunnen genoteerd worden: land van herkomst, vorst/regeringsvorm, naam munt of bankbiljet (denominatie/coupure), jaartal en literatuurverwijzing, eventueel vergezeld met een foto of meer gedetailleerde beschrijving. De literatuurverwijzing kan het best geschieden aan de hand van het meest gebruikte standaardwerk. Het is ook mogelijk om op de kaart enkele wetenswaardigheden te vermelden als: periode waarin de munt of het bankbiljet gebruikt werd, circulatiegebied. De meeste verzamelaars zullen ook de behoefte hebben om de aankoop- en herkomst-bijzonderheden te vermelden zoals: aankoopdatum, prijs, naam handelaar, veilinghuis (met datum en lotnummer), herkomst (naam vondst, naam vorige eigenaar), taxatieprijs enz.
Elke verzamelaar zal vrij snel een prijslijst of catalogus willen aanschaffen over zijn verzamelgebied. Dit lukt meestal wel, tenzij u een zeer bijzonder verzamelgebied hebt uitgekozen. Veel verzamelaars hebben er echter moeite mee om voldoende achtergrondliteratuur aan te schaffen. Dit komt gedeeltelijk, doordat deze gespecialiseerde literatuur in veel gevallen niet overal voorradig en daardoor zeer prijzig is, maar ook, doordat veel verzamelaars te weinig op de hoogte zijn van de bestaande literatuur.

Bron:

• Encyclopedie van Munten en Bankbiljetten � Bohn Stafleu van Loghum Houten 1986

� 2008 Centrale Bank van Suriname