NUMISMATIEK

Het verzamelen van munten en penningen werd steeds meer een wetenschap. Men spreekt van �munt- en penningkunde� of van numismatiek, afgeleid van de Latijnse woorden nummus en numisma voor �munt�. De numismatiek is de wetenschap die zich bezig houdt met het tastbare geld (munten en papiergeld) en met voorwerpen die daar op lijken zoals penningen, medailles en onderscheidingstekens. Numismatiek is net zo�n begrip als filatelie: elke postzegelverzamelaar mag zich filatelist noemen en elke muntverzamelaar mag zich numismaat noemen. Natuurlijk zal de ��n meer deskundig zijn dan de ander, maar numismaat en filatelist zijn geen beschermde titels die alleen door wetenschappers, museummensen en beroepshandelaren gebruikt mogen worden. Het beste raakt men thuis in de numismatiek door goed te kijken en veel te lezen. De numismatiek ontwikkelde zich tijdens de Renaissance als de wetenschap die zich bezighield met munten en de daarmee vormverwante penningen en gesneden stenen. In de 19^e eeuw werd het terrein verbreed tot al het tastbare geld en voorwerpen met een (beperkte) geldfunctie, zodat nu ook bijvoorbeeld de bestudering van automaatpenningen tot de numismatiek gerekend kan worden.

De numismatiek kent drie soorten bronnen: schriftelijke bronnen als wet- en regelgeving, eigentijdse documenten over het gebruik van geld enz., schatvondsten en het bestuderen van de voorwerpen zelf. Bij de eerste groep bronnen speelt de economische en politieke geschiedenis een belangrijke rol, bij de schatvondsten de archeologie en bij het bestuderen van de numismatische voorwerpen zelf de materiaalkunde, de metrologie, de heraldiek en de kunstgeschiedenis. Aan de basis van elke numismatische activiteit ligt het verzamelen van voorwerpen, daarna volgt de beschrijving en de ordening (meestal in die tijd). Hierbij hebben numismaten eigen technieken ontwikkeld, waarvan die van de stempelkoppeling vooral voor de antieke numismatiek van grote waarde is. Tot in de 19^e eeuw is de numismatiek vooral beschrijvend en ordenend van karakter geweest. Dit uitte zich in grote reeksen catalogi die ook nu nog veel gebruikt worden. Vanaf het midden van de 19^e eeuw werd de numismatiek meer en meer gezien als een onderdeel van de historische wetenschap en nam het gebruik van schriftelijke bronnen toe, vooral bij de bestudering van de middeleeuwse en moderne numismatiek die nu meer in de belangstelling kwam. Daarvoor ging de aandacht meer uit naar de klassieke numismatiek (Grieken en Romeinen) en naar de penningen. In de 20^ste eeuw werd vooral de relatie met de economische wetenschap van belang.
Met het oog op de stijgende interesse voor de numismatiek werd in Suriname door de Centrale Bank van Suriname op 8 april 2002 het Numismatisch Museum geopend. Dit museum voor de Surinaamse muntgeschiedenis beheert, verzamelt, bestudeert en presenteert de collectie die een beeld geeft van de ruilhandel, de muntomloop en het geldwezen in Suriname vanaf het begin tot heden. Het Numismatisch Museum is geopend op werkdagen van 08.00 uur tot 14.00 uur en de toegang is gratis.

Bron:

• Encyclopedie van munten en bankbiljetten.
  E.J.A. van Beek

• Geld, De geschiedenis en het verzamelen van munten, penningen en papiergeld.
  Bert van Beek

� 2008 Centrale Bank van Suriname