MUNTEN EN PENNINGEN

Het woord penning was oorspronkelijk de naam van een geldstuk. Later in de Middeleeuwen werd het de algemene aanduiding voor een geldstuk. Een overblijfsel hiervan vinden we nog terug in het woord �penningmeester� voor iemand met een financi�le functie. Rond 1700 kwam ook het woord munt in gebruik en bleven de termen munt en penning naast elkaar bestaan als aanduiding voor geldstukken en alle andere voorwerpen die hierop leken. Tegenwoordig hebben de termen �munt� en �penning� ieder een eigen betekenis voor de numismaat.
De eerste munten waren niet veel meer dan nauwkeurig gewogen klompjes goud of zilver of een mengsel daarvan met een instempeling die het gewicht garandeerde. Op het goud- of zilver gehalte werd in het begin minder gelet, omdat de daarvoor benodigde technologie ontbrak. Al vrij snel na de invoering van de eerste munten was men echter ook in staat het gehalte te garanderen. Hiermee kregen de munten een afgesproken waarde (= nominale waarde). Naast de functie van betaalmiddel werden ze vanwege hun goud- en zilverwaarde ook gebruikt voor schatvorming en mooie, waardevolle munten waren ook in trek als sieraad.

Het huidige onderscheid tussen munten en penningen berust dus niet op de vorm of op de gebruikte techniek, maar op het verschil in functie: munten behoren tot geld en hebben een waardeaanduiding, terwijl penningen kunstuitingen zijn of een niet-monetaire betekenis hebben zoals herdenkingspenningen, presentiepenningen, rekenpenningen en medailles, die men bij een wedstrijd kan winnen.
Munten zijn tegenwoordig veel meer in trek bij verzamelaars dan penningen of medailles. Sommige handelaars in herdenkingspenningen maken daarom in numismatische zin ten onrechte gebruik van het woord munt om hun herdenkingspenning een aantrekkelijker status te geven. Om het �muntachtige� karakter te verhogen verzint men er dan soms een fantasie-muntwaardeaanduiding bij. Hierdoor ontstaat ongewenste verwarring, omdat veel penningen (= geen betaalmiddel) onder de naam munten (= betaalmiddel) verkocht worden om op die manier muntenverzamelaars tot aankoop te verleiden.

Bron:

• Encyclopedie van Munten en Bankbiljetten � E. J. A. Van Beek

� 2008 Centrale Bank van Suriname